Dagboekverslag van 3 maanden reizen op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, najaar 1997

Dagboekverslag van 3 maanden reizen op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, najaar 1997.

Woensdag 3 september

9.00 Opstaan met Harm. 9.30 Dat zei de klok, maar die stond al tien minuten stil! 9.45 Snel naar het station. 10.20 Trein naar Schiphol. 11.50 Aankomst Schiphol. 12.15 Ingecheckt en bagage ingeleverd. 12.15-12.50 Op buitenterras naar vliegtuigen gekeken met Harm. 13.00 Naar boarding ruimte, afscheid van Harm. 13.40 Vertrek naar Frankfurt (met KLM cityhopper). 15.00 Aankomst Frankfurt. 15.00-17.45 Tijd doden op Frankfurt main + inchecken. 17.45 Vertrek naar LA (met Boeing 747/400, air NZ). Slechte films aan board, geeneen echt gekeken. Mooi uitzicht over Canada en VS. Uitzicht bij nacht over LA is prachtig, vooral de wolkenkrabbers.

Donderdag 4 september

5.00 Aankomst LA. Uurtje wachten op vliegveld, andere plaats geregeld. 6.00 Vertrek naar Auckland. Vanaf nu NZ tijd (10 uur later dan in Nederland).

Vrijdag 5 september

6.00 Aankomst Auckland. Douane controle en met bagage door quarantaine. Tent moest 'gecleaned' worden. 7.15 Met bus naar de terminal voor domestic flights. 8.00 Vertrek naar Christchurch (met Boeing 737/200). 9.40 Aankomst Christchurch. Bagage ophalen. Pinnen lukt niet! Hanke ontmoet, niet eens gehuild. Koffie gedronken op vliegveld en bus genomen naar Cathedral Square. Ingeschreven in hostel en bus naar Fleetestreet genomen. Ellen en later Chris ontmoet. Later in de middag terug naar hostel. Samen met twee Ieren, twee Engelsen en een Israeli op de dorm. Leuke lui. 19.00-8.00 13 uur geslapen!

Zaterdag 6 september

8.30 Opgestaan. Naar huis gebeld, beetje op bed gezeten. Boodschappen in supermarkt, convertor voor stopcontact gekocht. Langs garage (Wheels) geweest om naar auto te kijken. Ze boden een beetje een dure deal: 3000NZ$ aanschaf en 1300NZ$ terug bij inleveren, niet op ingegaan. The Press en Buy/Sell/Exchange gekocht. Wat gegeten en in de adds voor een auto gekeken. Kende lang niet alle merken en types (Holden, Hillman ???). 's Middags zou ik met Hanke naar een auction voor auto's gaan, was helaas gesloten. Dan kon ik de meeste merken en types een beetje leren kennen. Wou flink rondwandelen om op die manier die auto's een beetje te leren kennen. Dan zou ik effectiever in de adds kunnen kijken met meer kans op een leuke auto. Ik had bij m'n eigen plan moeten blijven en niet nog een tijdje met Hanke moeten optrekken. Ik had namelijk aardig wat haast: het krantje was vrijdag uit En als ik za-avond al kon bellen zou mooi zijn. Enfin, de rush voor een auto maar even uitgesteld. 's avonds brood met gebakken ei + saucages gegeten Om 9 uur met 4 Ieren gaan drinken. Eerst in de pub bij het hostel. Een Ier van tafel geveegd met pool: hij had geen bal gepot. Daarna wel twee keer van hem verloren. De big funeral was op TV.Toen naar O'Sullivans, een Ierse pub. Toen naar Trailers, een stampvolle kroeg/disco, best veel overeenkomsten met Stijn Buys. Echt geraakt in The Liquer Lounche, beetje Mythe-achtig, veel gedronken en gedanst. De Ieren vonden het niet echt geweldig en gingen ergens anders heen. Ik bleef. Om 5.00 thuis.

Zondag 7 september

Hanke heeft me niet wakker gemaakt om naar Kaikoura te gaan. 11.00 Opgestaan, zwaar misselijk. Wat sausages gegeten, verder niets. Beetje gelezen op bed en veel getypt. Voor 2 dagen macaroni gekookt. 's Avonds twee leuke meisjes op de dorm, Vera (Duitse) en Sarah(Zwitserse). Ook nog twee Japanners, moeilijk serieus te nemen. Met Sarah en Vera afgesproken om elkaar zaterdag in Queenstown te ontmoeten. Zij kochten een caravan en dan konden we wat rondtrekken. Gaat 'helaas' niet door: de auto die ik wou kopen (Triumph 2000 uit 1972!, 900NZ$) kreeg ik om allerlei redenen (te kort in NZ, niet al een jaar een rijbewijs, in Nederland rijden ze rechts, te oude auto...) niet verzekerd. Ik ga daarom niet zaterdag naar Queenstown maar probeer in die komende week een auto op Hanke's naam te kopen omdat zij al een verzekering heeft. Daarna wil ik die week daarop met Hanke naar Queenstown gaan. 's Avonds met Hanke, Ellen, Chris, Matt en ??? naar de film gegaan: Some Mother's Son. Hele goeie film. Daarna gaan slapen.

Maandag 8 september

Om 1/2 8 opgestaan. Op de foto met 1 Jap + Sarah en Vera voor de andere Jap, rare lui. Om 12.00 afspraak om in Triumph te rijden, prima karretje alleen waar ik niet aan had gedacht was dat een 2 liter natuurlijk niet zo zuinig rijdt,toch maar doorgezet en afgesproken dat de eigenaar 'm naar de AA (Automobile Association, soort ANWB) brengt voor een test. 's Middags wat boodschappen gedaan en Sarah en Vera gedag gezegd. Lekker gekookt maar ik was vergeten dat ik nog macaroni had, stom. 's Avonds heel lui zitten lezen op bed, ik was de enige in de dorm.

Dinsdag 9 september

Om 10.45 stond m'n Triumph bij de AA voor een keuring tot 13.00. Kwam redelijk goed uit de bus, no major faults found. Daarna een verzekering afsluiten: bleek nergens te kunnen. Een broker wou het wel doen voor 250NZ$ + 500NZ$ eigen risico, dat werd me iets te gortig. Om 16.00 kwam de eigenaar en ik moest hem teleurstellen, de deal was off. Daarna snel met Hanke naar Fleete St., spullen pakken voor 3 dagen (woensdag, donderdag en vrijdag) Hanmer Springs. Hanke gaat daar werken op Queen Mary's Hospital, een afkickcentrum voor verslaafden (zowel Kiwi's als Maori's). Ik zou een beetje gaan skien en met m'n ballen in de Hot Pools gaan liggen. We gingen veel te laat liften (kon ook niet anders door mijn afspraak i.v.m. de Triumph). Vanuit bijna Centrum Chc een lift naar het begin van de motorway. Daar aangekomen werd het al heel snel donker. Na een kwartier een lift naar Amberley, 30 km verderop. Toen moesten we nog minstens 80 km en het was ongelooflijk rustig om 18.30. Bij een tankstation tankte toevallig een aardig vrouw die helemaal naar Hanmer Springs ging. Wat frietjes gegeten en om 20.30 ingecheckt bij de Amuri Backpackers. Een klein 'hostel' met twee dorms van elk 6 bedden,15NZ$ per dag.

Woensdag 10 september

Hanke was al voor 8 uur de deur uit om te gaan werken. Ik zou om 9 uur voor het eerst in m'n leven gaan skien maar bleef te lang slapen. Rustig ontbeten, prachtig weer. Heb tot ongeveer 13.00 uur in de tuin gezeten in het zonnetje, heerlijk. Beetje gekletst met Alex, erg aardige Duitser. Verder nog Kate en Helen ontmoet, 2 RTW'ers uit Engeland. 's Middags naar de Bungy Bridge gelift, mooi uitzicht maar er werd niet gesprongen. De vrouw die me een lift terug gaf zei dat ze vrijdagmiddag weer naar Chc ging. Vandaag (vrijdag 12 sept.) om 16.00 mee afgesproken dat ze Hanke en mij komt oppikken. 's Avonds een simpel vegetarisch maaltje voor Hanke en Alex gemaakt. Alex ging vanaf de volgende dag een 4-daagse track lopen, in z'n eentje en waarschijnlijk zou hij ook onderweg niemand tegenkomen(zelfs niet in de hutten). Best wel dapper. Na het eten met Hanke naar de Hot Pools gegaan. Erg fijn om een beetje te dampen in water van 40 graden terwijl het buiten niet veel meer is dan 5 graden. Na de Hot Pools nog wat gegeten en vroeg gaan slapen.

Donderdag 11 september

Om 7.15 opgestaan. Beetje te vroeg: de bus voor het skien kwam pas om 9.30. Hanke was weer gaan werken. Samen met Helen ben ik gaan skien (les + ski-pas + ski's + vervoer: 55NZ$ (omg. f72,-), veel goedkoper krijg je het niet in NZ). Het Skien ging best goed. Eerst kreeg ik een uurtje les. Daarna moest ik het verder zelf leren. Later op de dag lukte het van een totaal niet steile beginners helling om met de ski's parallel al zig-zaggend naar beneden te gaan, erg gaaf. Het engste was de rit heen + terug naar de Amuri Ski Fields. Een erg smal weggetje met flinke haarspeldbochten, grote steigingspercentages en diepe afgronden. 's Avonds met Hanke zoete friet gegeten en weer naar de Hot Pools (7 NZ$). Daarna wat lezen en om 23.30 gaan slapen.

Vrijdag 12 september

Uitgeslapen. Langs Mary Stanton geweest om de lift terug te regelen. Eindelijk desinfectie voor mijn teen gekocht, wat ansichtkaarten. 's Middags wat zitten typen, spullen gepakt en gewacht op Hanke en iets later Mary. Om 18.00 waren we op Fleete Street. 's Avonds naar Nick & Nicky. Verloren met schaak van Ivan. Ook waren er Rupert, Mouse en 2 Amerikaanse meisjes. Flink doorgedronken (literflessen bier, 4%). Om 12.30 gaan slapen.

Zaterdag 13 september

's Morgens met Rupert + zijn 'Nederlandse' moeder langs het strand van Chc gelopen. Daarna naar een sportklim-wedstrijd voor de Canterbury-region gegaan. Ben (broer van Rupert) werd vierde. 's Middags ingecheckt in Charley B's Backpackers en daarna een auto gekocht: Toyota Corolla 1982. Beetje te snel gekocht,de odometer was stuk en stond al op 237.000! Misschien moet ik hem verkopen voordat hij stuk gaat, maar misschien houdt hij het ook wel drie maanden uit. Om 16.00 uur de sportklim-finale gezien. Met Ellen wat fast- food ('shoarma') gepakt en daarna met Hanke (die even met Ben moest praten) en Ellen wat gaan drinken in Le Cafe in het Arts-Centre. 's Avonds met Hanke wezen stappen in O'Sullivans en de Licker Lounche. Shakers gedronken: allerlei soorten sterke drank door elkaar met een smaakje. Om ongeveer 4.00 thuis.

Zondag 14 september

De tweede zondag alweer met een zware kater. Wat ontbeten om 11.30 in Java Cafe. Leuke tent, bleek dat Hanke en Ellen daar al heel vaak kwamen. Rest van de dag een beetje op bed gelegen en veel gelezen in Het Vonnis van John Grisham. Op tijd naar bed.

Maandag 15 september

Uitgeslapen na een onrustige nacht. Baalde een beetje van de auto, voelt door die odometer een beetje als een rip-off. Enfin, ik zie wel hoe hij het houdt. Om 12.00 kwam Hanke in haar pauze van het werk. De auto op haar naam gezet zodat zij hem kon verzekeren (en die verzekering geldt dan ook voor mij). 's Middags bij Mary Stanton Hanke's portemonnee opgehaald. Om 17.00 kwam Hanke en zijn we gaan eten bij Dux de Lux. De garnalen keken me iets te levendig aan! Daarna bij O'Sullivans nog wat zitten kletsen, poolen en 2 guinessjes genomen. Hanke nam de auto mee naar huis (bij Chris) en zou hem de volgende ochtend terugbrengen.

Dinsdag 16 september

Om 8.15 maakte Hanke mij wakker. Weer niet echt fijn geslapen, zal wel beter worden als ik die auto een beetje ga vertrouwen. Dat is best belangrijk: met een auto ben je zo veel vrijer en kun je zoveel meer doen en ik heb waarschijnlijk geen geld om er weer een te kopen als deze stuk gaat. Om 9.30 uitgecheckt en wat boodschappen gedaan. Koffie gedronken bij Java Cafe en vertrokken naar Kaikoura. Onderweg bij een garage het koelwater in de radiator laten verversen. Leek me wel nuttig, werd de motor ineens veel warmer onderweg! Viel later toch wel weer mee. Halverwege de rit (in totaal zo'n 2 1/2 uur) even gestopt. Eerste foto van de vakantie genomen van een gravel-kleurige rivier! Om 15.00 ingecheckt in de Dolphin's Lodge, een klein, comfortabel hostel. Bij de tourist-information langsgegaan voor Walks en verder wat boodschappen gedaan. Twee waarschijnlijk mooie Walks uitgezocht: de peninsula walk (4 uur) en de Mt. Fyffe walk (8 uur): een opwarmertje voor woensdag (de teen is nog steeds niet echt goed) en een flinke voor donderdag. Misschien ga ik vrijdagochtend nog tussen de dolfijntjes zwemmen. Ik moet waarschijnlijk 's middags wel weer in Chc zijn om met Hanke etc. naar Dunedin te gaan. 's avonds met Ofer (Israeli) en Dolores (Ierse) zitten kaarten en kletsen, hele aardige en normale mensen. De wekker staat op 5.30. Het is al 0.00 uur, ga zo maar eens slapen.

Woensdag 17 september

Om 6.15 opgestaan voor de zonsopgang maar het was te bewolkt. Een half uurtje gewacht maar geen verbetering en weer gaan slapen. Om 9 uur opgestaan. Ofer uitgezwaaid en met Tomo (Japanner) om 11.30 begonnen aan de peninsula walk. Eerst 2 uur langs de kust (de shoreline walk) en dan een uur terug over de cliffs (cliffcut walk). De kust was prachtig. We zagen nogal wat seals (zeehonden), beetje norsige ietwat vijandige beesten. Verder prachtige schelpen en verder een vreemd soort wier wat op stenen groeit. Ook flink wat vogels gezien: eendachtigen en meeuwen. Ook flink grote meeuwen en, van ver, misschien de reuze-albatros. Van dichtbij schijnt dat echt iets bijzonders te zijn, zo groot. Onderweg kwamen we nog een Japans meisje tegen die verder met ons meeliep. De terugweg over de rand van de cliffs was prachtig, mooie uitzichten op de Kaikoura kust (met name Whalers Bay) en de Pacific. Om 13.45 waren we terug. Daarvoor hadden we nog een dode zeehond gemeld bij de DOC (Dept. of Conservation) zoals dat hoort. Men was echter al op de hoogte. Daarna met Dolores 29 km naar het noorden gereden waar een walk van 10 minuten naar een waterval (van ong. 10 meter hoog). We parkeerden de auto langs de kust en hetzelfde geluid van rollende stenen in de branding was hoorbaar net als bij Sligo vorig jaar in Ierland. Om 16.30 waren we weer terug en hebben wat zitten dammen. Daarna ben ik gaan koken voor mezelf. Na het eten een tijdje met Dolores zitten scrabbelen, zij won. Tot 23.10 zitten typen en toen gaan slapen. De wekker staat op 7.00.

Donderdag 18 september

Om 8.00 opgestaan. Het was geheel bewolkt zodat het niet zoveel zin had om Mt Fyffe helemaal te beklimmen. Ben alleen naar het lookout point (ong. 600 meter hoog) gelopen: 3/4 uur heen en 1/2 uur terug, best wel steil en dus nogal vermoeiend. Daarna nog een track door de bush (de Hinau Track) van een 1/2 uur gelopen. Zeer grote zilver varens (nationaal symbool van NZ) gezien en andere vreemde bomen en struiken. Niet te vergelijken met Nederland. Om 12.00 was ik alweer bij de Hostel. Voor f13,50,- m'n cassette-speler in de auto laten maken, erg prettig. 's Middags wat boodschappen gedaan en wat briefkaarten naar Nederland geschreven. Fish en Chips gegeten en wat zitten lezen en kletsen in de hostel. Om 21.00 deze dag wezen typen en ik denk dat ik vroeg naar bed ga.

Vrijdag 19 september

Om 9.00 opgestaan. Spullen gepakt en om 10.15 vertrokken naar Chc. Om 13.15 was ik op Domaintce, niemand thuis. Hanke van haar werk opgehaald en met haar baas in een outdoor winkel wezen kijken. Hanke kocht een paar tramping-boots. Bij een Warehouse een regenjas voor 15NZ$ gekocht. In de namiddag naar Chris en Math (domaintce) gegaan. Hanke en Ellen gingen 'even' weg om de post van Fleete street te halen. Ik was allen in het huis van Chris en Math. Kon eerst het lichtknopje niet vinden, toen had ik problemen om de haard aan te steken. Verder had ik nog erg weinig gegeten, maar al m'n eten plus andere spullen lagen in de auto. Hanke kwam pas om half negen terug. Daar was ik nogal kwaad over. Ondertussen had ze wel Rupert meegenomen met wie we de volgende dag naar Dunedin zouden gaan. Om 21.15 naar de bottle store gegaan om eigen flessen te vullen met bier. Bij Chris en Math wat muziek gedraaid en zitten drinken met Hanke, Ellen, Rupert en later Chris en Math. Om 1.00 gaan slapen.

Zaterdag 20 september

Om 7.00 opgestaan. Pas om 9.00 vertrokken met Hanke en Rupert naar Dunedin. Onderweg merkte ik dat de rechtervoorband een beetje lek is.Goed in de gaten houden en eventueel laten plakken. Onderweg nog een foto van een plassende Hanke proberen te maken maar ik was net te laat. Rupert zag dat een moer van het rechtervoorwiel ontbrak, waarschijnlijk was dat al zo voor maanden, zo niet langer, vanwege de roest. Toch is het natuurlijk veiliger om het te laten maken en dus gingen we op zoek naar een sloperij (een wrecker). Een lifter vertelde ons waar een wrecker was in Oamaru. Voor de zekerheid ook nog even gevraagd bij een tankstation in Oamaru. Daar kreeg ik de locaties van 2 wreckers. De eerste bleek op zaterdagmiddag gesloten. De tweede wrecker (ook degene die de lifter had aangeduid). was net van plan naar Chc te gaan maar wilde ons nog wel even helpen. De moer was eenvoudig vervangen, maar toen bleken mijn remschoentjes (brake-pads) tot op het ijzer versleten te zijn! Die hadden Hanke en mij nooit meer door Queenstown kunnen loodsen. Heel gelukkig waren er nog een paar goede tweedehands pads aanwezig en kon de rechtervoorrem dus gemaakt worden. Gelijk ook maar even de linkervoorrem gecheckt. Die bleek zowaar nog meer versleten dan de rechter! Ook daar had de monteur nog een goede tweedehands voor en dus ook maar vervangen. Alles bij elkaar kostte me dit maar 55NZ$! De zeer aardige monteur nam zelfs ook nog de tijd om mijn motor wat beter af te stellen en tot mijn grote gerustheid constateerde hij dat de motor best nog ok was. Hij zei wel dat de schaft voor de eerste en tweede versnelling van de versnellingsbox aan vervanging toe was, maar verder waren er geen major problems. Bij het wegrijden nog even m'n camera vergeten maar die was zo weer opgehaald. Vervolgens direct naar Tangente cafe in Dunedin gereden waar de zus van Rupert werkt (Bethan) en waar haar eigen schilderijen aan de muur hingen. Daarna naar the ARC cafe gegaan. Een ruim en erg gemoedelijk cafe, niet echt te vergelijken met iets in Nederland. Bijna precies dezelfde soort poppen als Moniek van Harm maakt hingen daar aan de muur, alleen de hoofden en die waren veel groter. Verder was er een Internetaansluiting zodat ik even op teletext (www.omroep.nl) de verrichtingen van Ajax kon zien en ook even een mailtje naar Teun gestuurd. Bethan en haar vriendin (Helen) bestelden een 25$ pizza wat genoeg bleek voor ons vijven! Omdat we al vroeg binnen waren hoefden we geen 5$ entree te betalen voor een concert van Chris Knox met in het voorprogramma Cloudboy. Beide concerten waren erg gaaf. Cloudboy bleek een meisje te zijn dat een soort karaoke deed met bekende songs (vooral jaren zeventig). Haar stem was erg mooi en haar moed erg groot. Chris Knox is een beetje een soort NZ'se Herman Brood: hij was erg populair in de jaren 70/80 en wordt nog steeds gezien als een voorbeeld voor veel muzikanten in NZ. Zijn concert was een compleet rotzooitje met o.a. twee gebroken snaren. Z'n muziek was echter helemaal niet zo slecht. Maandag heb ik z'n nieuwe cd gekocht, o.a. ook als aandenken. Ondertussen werd ik steeds zatter van Emerson's Dark Pilsener en uiteindelijk de blaas proberen te legen door de kier in mijn autoraampje waarachter Rupert zat. Bij Bethan's place aangekomen nog in een flinke kuil in de tuin gevallen en toen maar m'n bed opgezocht.

Zondag 21 september

Natuurlijk met een flinke kater opgestaan (het is weer zondag). Met Hanke, Rupert en Billy en Dusty de hond naar de Otago Peninsula (schiereiland) vlakbij Dunedin gegaan. Erg mooi de Pacific en de kustlijn, lekker uitgewaaid. 's Avonds nog m'n trui bij the ARC opgehaald. Volgens mij redelijk op tijd gaan slapen.

Maandag 22 september

Een vreselijk lome dag. Eerst met Rupert naar de stad gegaan. Het was de bedoeling dat hij me zou helpen met een band van m'n auto (welke lek was), verder zocht hij nog een nieuwe paddle (voor kayakken) en dan zou ik hem afzetten zodat hij naar Timaro kon liften. Alles ging echter heel erg sloom en uiteindelijk besloot Rupert dat het te laat was om nog te gaan liften en bleef dus nog een dag langer. Ondertussen wel boodschappen gedaan (schouderkarbonade) voor het avondeten. Om 16.00 uur ook nog met Hanke naar de stad gegaan. De cd van Chris Knox gekocht en Chinese Checkers. Bethan had lekker gekookt. Na het eten met Rupert en Billy Chinese Checkers gespeeld. Op tijd naar bed gegaan.

Dinsdag 23 september

Om 10.00 Rupert afgezet op het station (slecht liftweer). De weersverwachtingen voor de weg naar Queenstown meldde dat misschien sneeuwkettingen gebruikt konden worden. Alles bij elkaar niet echt verontrustend en met Hanke vertrokken. Dunedin - Queenstown is ongeveer 5 uur rijden. Halverwege wat gegeten bij een hele vieze Chinees. Om 17.00 uur waren we vlakbij Q'town bij de Tackert Bungy bridge waar Ben (Hanke's vlam van weleer) werkte. Ben is ook een broer van Bethan (net als Rupert). Hij bood ons een slaapplaats bij hem thuis aan. Vlak voor Q'town nog iemand geholpen. Een wiel van de aanhanger had het begeven (te zwaar beladen). In Q'town eerst naar de State Insurance gegaan. Hier werkt Dennis, iemand die Hanke kent van heel vroeger. Vervolgens naar de DOC (Department of Conservation) om informatie over Tracks te vragen. We besloten om de Routeburn Track te lopen. Deze was niet helemaal te doen maar het was goed mogelijk om de eerste dag naar de tweede hut te lopen en dan de tweede dag weer terug. Toen met de auto maar eens van de ongelooflijke views in Q'town genoten: prachtig! Wat koffie gedronken en gepoold in een pub, boodschappen gedaan en toen in dezelfde pub gegeten (Irish Stew). Daarna naar Ben gegaan. Bij hem was een meisje uit Londen dat al 18 maanden aan het rondtrekken was en minstens nog van plan was om een jaar in Australie door te brengen. Weer Chinese Checkers gespeeld en vroeg gaan slapen.

Woensdag 24 september

Ik voelde me behoorlijk beroerd toen ik opstond, een opkomende griep. Eerst nog langs de DOC gegaan om wat spullen te kopen (vogellokfluitje!) en een plastic zak voor over de rugzak). Hanke nam het trampen wel heel erg serieus en bestookte mij met vragen omtrent mijn voorbereiding: had ik wel een kompas, extra kleren, pijnstillers, pleisters etc... Hele families lopen de gehele track. Het was prachtig weer en ik besloot maar te gaan wandelen en als het na een uur niet zou gaan, zouden we terugkeren. De reis met de auto naar het begin van de track was al heel mooi. Flinke stukken gingen over gravel wat Hanke nogal angstig maakte. In Glenorche a Letter of Intention getekend (wie gaan wandelen + return-date). Bij terugkomst moet je weer melden dat je terug bent. Als je dat vergeet start men de volgende dag met zoeken en zijn de kosten voor jou. Hanke wou persee nog een routebeschrijving van 11$ (!) kopen, enfin we waren (op mijn gezondheid na) goed voorbereid. De track begon al gelijk met een een-persoons loopbrug en was erg mooi. Ik had al snel besloten dat we door zouden lopen. Net na het vertrek van de eerste hut op weg naar de tweede hut was Hanke nogal moe en ze was niet zeker of we voor donker bij de tweede hut zouden zijn. Toch maar doorgelopen en we waren ruim voor de duisternis bij de tweede hut. Buiten tegen het raam van de hut zat een Kea, totaal niet schuw voor mensen. In de hut was precies 1 iemand: een Nederlander die al elf jaar in NZ woonde. Ik was niet lekker en ben om 20.00 gaan slapen tot 8.00 de volgende ochtend.

Donderdag 25 september

Niet echt fris opgestaan. Met Hanke verder gelopen naar Lake Harris: een prachtig bergmeer ruim boven de sneeuwgrens wat geheel bedekt was met sneeuw. Verder konden we niet lopen vanwege het gevaar voor avalanches (lawine's). Terug bij de hut een uur in de heerlijk warme zon gelegen. Ik was aan het twijfelen of we helemaal terug zouden lopen of alleen naar de eerste hut om daar nog een lange nacht te maken. Toch maar besloten om weer naar de auto te gaan en in Glenorchy wat gegeten en vrijwel direct (om 19.15 uur) gaan slapen in een backpacker. Naast Hanke en mij was er alleen nog een meisje uit New York.

Vrijdag 26 september

Een beetje ontbeten in Glenorchy en toen naar Q'town. De rest van onze spullen opgehaald bij Ben en toen vertrokken naar Dunedin. Hanke vond het autorijden maar niks mmar het was echt prachtig weer en heerlijk rustig op de weg. De schrik van het ongeluk zit er nog goed in. Vervelend was wel dat er vaak een auto achter ons zat omdat wij niet zo hard konden en inhalen nogal moeilijk was. Om 17.45 waren we bij Tangente cafe maar Bethan was net vertrokken naar huis. Wat koffie gedronken en toen ook naar Bethan's huis gereden. Gevraagd of ik een paar dagen bij hun mocht blijven om te herstellen, was prima. Bethan maakte een lekkere grog (whiskey en lemon) voor mij en toen ben ik grieperig in bed gaan liggen.

Zaterdag 27 september

Een redelijke, i.e.g. lange, nacht gemaakt. Hanke vertrok met Bethan en Helen naar de stad. Helen ging studeren in de bib, Bethan werken in het cafe en Hanke zou de trein namen naar Timaru waar ze 's avonds een feest had. Tot 14.00 uur op bed blijven liggen. Wat ontbeten en toen stond Billy ook op. Die had de vorige nacht flink gedronken. De middag doorgebracht met een week achterstallig typewerk. 's Avonds had Billy gekookt: curry. Daarna een grog (whiskey, lemon, honing en heet water. Om 20.00 weer naar bed.

Zondag 28 september

Om 10.00 opgestaan, de griep is redelijk over. Met Billy naar de albatros colony gegaan, helaas geeneen kunnen zien. Toen naar Sandfly Beach, ook op de Otago peninsula. Onderweg op een vrij steile helling naar beneden bij ongeveer 20/25 km per uur de eerste versnelling gebruikt, dat was het definitieve einde van mijn gearbox. Bij Sandfly Beach de yellow-eyed penguin gezien. Verder een heel eind geklommen langs de kustlijn over de rotsen. Een extra moeilijkheid was dat veel rotsen nogal glad waren en dat de humeurige seals nogal in de weg lagen. Om 19.00 waren we terug en hebben Bethan en ik Fish en Chips gehaald. Nog wat t.v. gekeken en redelijk op tijd naar bed.

Maandag 29 september

Met Billy naar de stad gegaan. Flink wat boodschappen gedaan en gekeken voor een broek. Billy kocht civilisation. Een e-mailtje verstuurt in the ARC cafe. Om 16.00 uur terug. Civilisation bleek niet compleet te zijn. Ik was de kok voor de avond: Kumara (zoete aardappel), Broccoli en een prutje van kaassaus, champignons, prei en walnoten. 's Avonds naar Total Recall op tv gekeken.

Dinsdag 30 september

Om 8.10 opgestaan. Billy afgezet in de stad en toen naar dezelfde wrecker gereden in Oamaru gegaan. De gearbox was 150NZ$ en arbeidsloon was 60 NZ$, hij was wel meer dan 2 uur bezig. Na het testen zei hij dat de gearbox nu in orde is maar dat de motor al aardig versleten klonk. Hij gaf me het advies om een niet te hoog toerental te rijden en de max snelheid onder de 100 km/uur te houden. Onderweg naar Chc in Timaru gestopt en even langs Rupert gegaan. Hij vroeg of ik zin had om eens een keer te gaam mountaineren, lijkt me leuk. Om 19.00 was ik op 68 Domaintce bij Hanke en Ellen. Samen met Chris bier gehaald (8 liter voor f27,-) en Hanke en Ellen maakten een roast. De roast was heerlijk en samen met Chris nog een hele kip opgegeten. Wat zitten drinken, kletsen en naar muziek geluisterd. We vielen bijna alle 4 in slaap bij de prachtige deuntjes van de piano. Ik ging als eerste naar bed.

Woensdag 1 oktober

Redelijk goed geslapen, ik was om 10.00 i.e.g. behoorlijk fris. De hele dag een beetje taxichauffeur gespeeld voor Hanke en Ellen. Zij moesten nog aardig wat dingen regelen i.v.m. het ongeluk (de schadeclaim bij het wegwerkersbedrijf) en Ellen moest voor haar whiplash naar de ostheopaat. Om 17.30 ingetrokken in Charley B's Backpackers, wat gegeten, plannen voor de komende tijd zitten maken en getypt. Om 22.00 wat gaan drinken in O'Sullivans. Ik mocht m'n petje niet eens ophouden, daar kom ik dus ook niet meer (de guiness van de tap blijft natuurlijk verleidelijk. Om 23.00 liep ik terug naar de hostel. Bij Latimer Square (een parkje naast de hostel) zag ik een beetje een duister figuur zitten en besloot om maar om het park heen te lopen. Toen ik vlakbij m'n auto was (die stond geparkeerd bij de hostel) zag ik ineens de alarmlichtjes opflitsen en een hoofd in de auto bewegen. Ik klopte op het raam en de persoon schrok. Het bleek een jongetje van ongeveer 12 jaar te zijn die hoorde bij degene in het park. Hij zei dat de auto van William (? of zoiets) was en dat hij hem voor die persoon probeerde te starten. Ik maakte hem duidelijk dat het mijn auto was en heb hem weggestuurd. De inhoud van Hanke's rugzak was over de vloer uitgestrooid, er was niets gestolen. Als ik iets langer in O'Sullivans had gezeten was ik m'n auto met al m'n spullen (behalve de kleren die ik aan had, m'n slaapzak, de laptop en paspoort + portemonnee) dus kwijt! Ik had hierna geen zin meer om die auto de hele nacht op die verlaten parkeerplaats te laten staan en heb Chris (waar Hanke en Ellen verblijven) opgebeld of ik daar mocht komen slapen, dat was prima. Nog met Hanke naar een video (Georgia) gekeken. Laat gaan slapen.

Donderdag 2 oktober

Laat opgestaan. Met Hanke om 12.15 uur vertrokken naar Castle Hill. Onderweg stopte een auto om een losopend lammetje terug in de wei te krijgen. Wij ook gestopt en Hanke ving het lammetje met een prachtige snoekduik. Lief en zacht zo'n beestje. De auto had nogal moeite om over Porters pass heen te komen maar uiteindelijk waren we dan toch om 13.45 bij Castle Hill: een mooie plek tussen bergen met allemaal rotsblokken van limestone. Dit is redelijk zacht en stroef gesteente met behoorlijk wat gaten. Ideaal om lekker te klimmen (boulderen). Omdat je niet hoog gaat heb je geen klimspullen nodig. Het viel me op hoe groot Hanke's doorzettingsvermogen was als ze haar zinnen op een bepaalde klim had gezet. Heerlijk om je uit te leven en maar meteen ding bezig te zijn: het proberen van die ene klim. We hadden prachtig weer, ik klom in alleen een korte broek. Helaas moesten we al om 16.00 terug omdat Hanke om 18.00 naar eens dansles moest. Ik heb Hanke en Ellen in de stad afgezet heb toen met Chris flink wat boodschappen gedaan voor een barbeque bij hem thuis. Ze hadden flinke lappen vlees in de supermarkt voor weinig geld. Nog wat bier bij een liquor store getapt en toen kon de bbq beginnen. Nicky & Nick, Matt en een vriend van Chris waren er ook. Flink wat vlees gegeten en wat minder bier gedronken. Heerlijk in de vlammen van het kampvuur zitten kijken. Redelijk op tijd gaan slapen.

Vrijdag 3 oktober

Een lange nacht gemaakt. 's middags een beetje zitten klooien. Foto's weggebracht in de stad. We zouden met Chris gaan waterskieen. Pas om 16.30 uur waren we zover. Met Hanke, Ellen en Chris reden we naar het vakantiehuisje van de familie van Chris. Onderweg nog wat bier getapt. Chris had de motorboot van zijn vader achter het busje bevestigd. Om ongeveer 17.15 kwamen we aan: een mooi huisje aan een rivier. Hanke en ik zouden gaan waterskien. Een wetsuit beschermde ons voor de kou. Hanke ging als eerste in het water. Het bleek niet mee te vallen om op de skies te blijven staan. Erg gelachen om Hanke's capriolen. Toen maar aan een surfboard gehangen, dat ging veel beter en was ook gaaf om te zien. Toen was ik aan de beurt. Ook bij mij ging het niet echt vlot. De derde keer stond ik dan en vanaf dat moment was het niet zo moeilijk meer totdat Chris een scherpe bocht maakte. Ik liet het touw maar los en dacht dat ik wel zou zinken. Tot m'n verbazing schoot ik nogal een eind rechtdoor, nogal komisch, te horen aan het gelach vanuit de boot. Toen ben ik ook aan het surfboardje gaan hangen. Ook heel leuk, je klotst nogal op de golven. Het lijkt dat je veel harder gaat dan op skies omdat je veel dichter op het water zit. Om ongeveer 18.30 gestopt, het begon ook al te schemeren. De wetsuit hield me heerlijk warm, alleen m'n blote voeten waren nogal koud. Bij het vakantiehuisje lekker opgedroogd en weer warme kleren aangetrokken en met Chris een kampvuur aangemaakt om het vlees van gister op te maken. Toch wel een beetje raar om lamsvlees te eten. 's Avonds op zolder een beetje zitten poolen op een vrij gebrekkige pooltafel en jenga (blokjes stapelen) gespeeld. Op tijd naar bed gegaan.

Zaterdag 4 oktober

Heel laat opgestaan (13.00 uur), was toch nog erg moe. Al Chris z'n broertjes waren ook in het vakantiehuisje. Met Hanke, Ellen en Chris naar een pub in een dorpje gegaan: Chris wou op paarden wedden. Hanke kreeg ook de smaak te pakken en sloot de middag af met 10NZ$ winst. Ik gokte blind 2 NZ$ op paard nummer 8 (Frances Jay Bee) wat natuurlijk niet zo slim is. Het principe heeft best veel weg van Toto Select alleen je kunt flink hoog inzetten. Verder veel gepoold in die pub, het ging eindelijk eens behoorlijk. Tegen de avond zijn we teruggereden naar Chc. Met Hanke en Ellen naar de supermarkt gegaan (the big fresh). Die was gewoon nog tot 21.00 uur open. Heel veel kun je daar in elke gewenste portie krijgen: gewoon zelf zakjes vullen. Daarna nog even naar Lies gegaan omdat Hanke en Ellen haar nog wat geld moesten geven. We waren pas laat (ongeveer 21.30 uur) bij Chris toen Hanke begon met koken. Beverly Hills Cop was net begonnen, lekker tv gekeken. Hanke's vegetarische pasta was heerlijk. Na de film gingen Hanke en Ellen nog een video kijken, voor mij was het welletjes. De wekker op 8.00 uur gezet: de volgende dag zouden Hanke en ik gaan boulderen bij Castle Hills.

Zondag 5 oktober

Om 9.00 uur opgestaan. Een flink ontbijt gemaakt (2 boterhammen met gekookt ei en 8 saucages). De eerste set (36) foto's opgehaald in de stad, er zaten best hele leuke tussen. Omstreeks 14.00 uur pas met Hanke vertrokken naar Castle Hills, de auto kwam zowaar weer voorbij Porters Pass. Omstreeks 16.00 uur zijn we wat gaan klimmen. Toen we net bezig waren kwamen we Ivan en een vriend tegen die net naar huis gingen. Voordat het echt begon te schemeren de tent opgezet. Voor de tent lekker tosti's zitten bakken en daarna met Hanke wel 2 uur lang van de prachtig heldere sterrenhemel zitten genieten. Voor het eerst van mijn leven een vallende ster (shooting star) gezien, gelijk wel een hele mooie. Verder patroontjes namen gaan geven. De Southern Cross is dan een echte naam maar wij zagen ook: het hoefijzer, de paraplu en de flying cars. Verder kwamen we er maar niet uit waar Noord, Oost, Zuid en West zich bevonden (pas de laatste dag in Castle Hills merkten we pas op dat de zon hier wel in het oosten op komt, maar via Noord naar West gaat. Heel verwarrend allemaal. Hanke wou graag buiten slapen zodat ze heerlijk door het licht zou worden gewekt maar al vrij snel bleek dat dat toch wat te koud zou zijn. Voor het slapen nog fijn wat zitten praten met Hanke, dat doet altijd goed. Ik had m'n luchtbed bij me maar Hanke had geen matje meegenomen. Halverwege de nacht had Hanke het wel erg koud en ging zij op het luchtbed liggen. Dit verstoorde mijn nachtrust behoorlijk tot de ochtend.

Maandag 6 oktober

We stonden lekker lui en laat (ongeveer 11.00 uur) op. Met flink wat sinaasappels (en Hanke ook flink wat kiwi's) ontbeten. Aardig wat geklommen maar ook lekker in korte broek in de zon gelegen. In de namiddag kwamen er wat wolkjes en begon het wat te regenen, snel de tent opgezocht. Op een gegeven moment hoorde we geen regen meer tegen de tent tikken en dachten we dat het weer droog was. Toen we naar buiten keken was alles wit! Het had gewoon gesneeuwd en er lag aardig wat sneeuw op onze tent. Natuurlijk wat foto's gemaakt en flink gewandeld in de sneeuw. Heel indrukwekkend de sfeer die het landschap toen uitamende. Terug bij de tent zag ik alleen een zwart gat van de ingang. Verder was onze tent geheel bedekt met ongeveer 5 centimeter sneeuw. De sneeuw plakte heel erg goed en samen met Hanke Harry the Snowman gemaakt. Ogen van krenten en de mond en haar van gras. Hanke ging samen met Harry op de foto. Daarna lekker in de tent gezeten, kaarsjes aan en flink wat zitten typen en schrijven. We hadden het maar goed en gezellig samen. Op tijd naar bed gegaan. Ik sliep op de grond, bijna niet geslapen van de kou.

Dinsdag 7 oktober

Op tijd opgestaan. Er lag nog aardig wat sneeuw. Een beetje zitten klimmen en toen met Hanke een telefooncel opgezocht. Hanke moest Ellen bellen om voor morgen af te spreken. Eerst naar Castle Hill gereden. Een prachtig, piepklein, dorpje met hele mooie vrijstaande huizen, allemaal van hout. Daar was verder helemaal niks dus toen maar weer over de Porters Pass naar Springfield. Nadat Hanke gebeld had ergens koffie gedronken. De eigenaar bleek een Nederlander (20 jaar geleden) en 'kende' zelfs die oude klompenmaker in Enter. Vriendelijk gevraagd of zijn vrouw misschien mijn favoriete broek wou naaien die ik de vorige dag over de naad van achter tot kruis had gescheurd. Dat was geen enkel probleem. Nog wat inkopen gedaan bij een tankstation en toen weer naar het limestone. De sneeuw was in een paar uur zo goed als verdwenen. Enthousiast weer de gympies aangetrokken en met Hanke weer aan het boulderen geslagen. De pret duurde niet echt lang want het begon te regenen. Vanuit de tent tosti's gebakken, samen met Hanke een melig kaartje naar Judy geschreven. We hadden de voetmatten uit de auto gehaald waar Hanke prima op kon slapen zodat ik weer op mijn luchtbed kon liggen. Nu lag ik alleen bij de opening van de tent wat me 's nachts alweer te koud werd. De wekker om 7.15 gezet: we moesten vroeg op om Ellen van de trein te halen.

Woensdag 8 oktober

Om 7.30 opgestaan. Samen met Hanke een flink ontbijt genuttigd in de opkomende zon. Alvast wat spullen mee naar de auto genomen en toen naar Springfield gereden om Ellen van de trein te halen. De vrouw van het koffiehuis was zo klaar met het naaien van mijn broek. Onder de koffie Hanke geholpen met het plannen voor haar van de volgende week. In die week moet ze namelijk behoorlijk wat regelen en haar stageverslag eindelijk echt afmaken. Om 9.45 naar het station vlakbij gereden. De trein liet nogal op zich wachten en ondertussen stroomde het station vol met Japanners, natuurlijk met elk van hun een camera gereed. Hanke en ik zaten nogal gemoedelijk tegen elkaar aan en zelfs dat was een foto waard voor een aantal van de Japanners. Hanke ging naast een potje honing voor dood op de rails liggen waarvan ik een foto nam. Dit om Bart (kennis van Hanke in Nederland) te laten zien dat er in NZ ook psychoberen bestaan. Eindelijk kwam de trein met Ellen aan boord. Hanke en Ellen moesten nog even een brief posten voor de claim tegen het roadworkers- bedrijf en toen gingen we weer naar Castle Hill. Het was mooi weer en Hanke en ik konden een behoorlijk tijdje boulderen. Een paar leuke klims lukten nog ook. Om ongeveer 15.00 uur de tent ingepakt en richting de West Coast gereden. De route onderweg is nogal hilly (i.e.g. voor mijn auto) met ondermeer Arthur's Pass (910 meter). Op een gegeven moment zat ik achter een vrachtwagen voor een bocht en de chauffeur gebaarde dat ik in kon halen. Hanke keek wel mee en zag dat ik het tegenkomende verkeer niet kon zien maar zag niet de gebaren van de truckchauffeur. Ik had Hanke even moeten waarschuwen dat inhalen ok was maar dacht er dat moment niet bij na. Hanke flipte nogal achterin de auto, ze zag zo een soort herhaling van haar ongeluk met Ellen gebeuren. Na Arthur's Pass Fish (bedorven!) en chips gegeten in een wegrestaurantje en iets verder gestopt in een Hostel in Jacksons. Ik dacht eindelijk weer eens lekker te kunnen douchen bleek die douche niet warm te worden: nogal een bummer. Verder een beetje zitten relaxen in de hostel, wat zitten typen en om 0.00 uur gaan slapen.

Donderdag 9 oktober

Niet al te vast geslapen. Rond 9.00 uur opgestaan en klaargemaakt om met Hanke en Ellen naar Greymouth (grootste stad aan de West Coast, 7030 inwoners!) te gaan. Ingetrokken in Noahs Ark Backpackers. Flink wat boodschappen gedaan voor de komende dagen, post naar Nederland en Rupert (i.v.m. niet niet doorgaan van Mountaineering) gestuurd. Ellen was niet zo lekker en ging 's middags slapen in de hostel. Hanke en ik kochten allebei een goldpan ('zeef' om goud mee te zoeken) en ging op goudjacht! Na wat onenigheid over het soms trage tempo waarin veel dingen gebeuren hadden we vrij snel een aardig riviertje waar misschien wel wat goud was gevonden. Binnen 5 minuten had Hanke echt goud gevonden! Je moest wel heel goed kijken maar het was goud. Dit stimuleerde natuurlijk en we zochten nog een behoorlijke tijd door, helaas (vooral voor mij!) zonder resultaat. Om 18.00 waren we terug bij de hostel. Ik kookte wat voor mezelf (vlees) en Hanke maakte een potje voor haar en Ellen. Na het eten ging Ellen in de huiskamer wat schrijven en Hanke keek een video (quilty as sin). Ik ben lekker gaan douchen en scheren en wou toen wat gaan typen. Het stopcontact deed het echter niet en m'n laptop was niet opgeladen. Ik heb toen wat foldertjes zitten lezen en lekker zitten te niksen. Op tijd gaan slapen.

Vrijdag 10 oktober

Om 9.00 uur opgestaan, ruim op tijd voor het gratis ontbijt in de hostel. Zelf nog wat saucages erbij gebakken. Nog met Ellen en Hanke een paar dingen in de stad geregeld en toen langs de kust naar het noorden gereden. Ik had zin om er een weekje alleen op uit te trekken en Hanke en Ellen moesten zondag alweer terug. Zij hadden besloten om net 20 km boven Greymouth een hostel op te zoeken. Ik heb ze daar afgezet en ben nog even gebleven. Hanke maakte het vuur aan waarvoor we nog flinke stukken hout kleiner moesten maken en daarna nog even met Hanke gepoold. Toen namen we afscheid en ben ik 15 km verder gereden naar Pinukaiki. Ingetrokken in Te Nikau Retreat: een prachtige hostel, 450 meter vanaf de weg. Midden in de bush (o.a. palmbomen) en toch ook heel dicht bij de Tasman zee: een prachtig hostel. De keuken was geplaatst in een kas met tropische gewassen en in de 'badkamer hing een spiegel met mooie takken eromheen. Rond 15.30 naar de tourist information gereden. Daar een goede map van de omgeving gekocht en gekeken wanneer het hoog tij was (17.54). Dit om de blowholes in de pancake rocks te zien. Samen met Jane (Engelse) van de hostel naar de blowholes wezen kijken. Het opspattende water zorgde voor veel meer licht in mijn manually operating camera. Twee mooie blows gemist met de kamera, helaas. Erg krachtig dat water. Daarna naar het strand gegaan, er was een prachtige sunset maar ik had mijn camera niet bij me. Snel naar de hostel gereden en met camera snel weer terug. Weer pech, de sunset was verdwenen. Jane had veel teveel eten en ik kon smakelijk een hapje mee�ten. Daarna wat m'n plannen voor de komende dagen verder uitgewerkt, behoorlijk veel zitten te typen en in bed gelezen in 'bushwoman'. Een boek over een Duitse vrouw die in de jaren zestig en zeventig alleen door NZ trok, zeker voor die tijd erg ongewoon. 's Avonds ook nog Hanke en Ellen gebeld (die zaten 20 km verderop) en bleek dat ik al mijn toiletspullen bij hun lagen.

Zaterdag 11 oktober

Laat opgestaan. Toen naar Hanke en Ellen gereden om te ontbijten en m'n spullen op te halen. Zij wouden wel een keer de blowholes zien werken en we besloten om die dag weer met elkaar op te trekken. Het was prachtig weer. Eerst bij laag tij bij de blowholes wezen kijken maar was niet zo inter- essant. 's Middags lekker aan de beach gelegen en wat zitten jutten naar mooie stukjes hout en steen. Om 16.30 10 km noordelijker gereden naar woodpecker bay. Ik dacht behoorlijk wat goud op het strand te zien. Probeerde het nog van de klei te scheiden met een sok maar dat lukte niet echt. Een beetje meegenomen voor nadere inspectie. Om 18.30 waren we weer bij de blowholes maar ook nu, bij hoog tij, was er niet veel te zien. Er was te weinig (zuid)westerwind. Hanke en Ellen teruggebracht en met Hanke nog even aan het strand gezeten. Heerlijk zo in de schemering. Ik was van plan om een foto van de sunset te maken maar deze avond was er te veel bewolking. Om 20.00 naar m'n hostel teruggereden. Flink wat schrijven naar Teun en Harm. Nog wat gelezen in bushwoman en om 0.30 gaan slapen.

Zondag 12 oktober

Rond 10.00 uur opgestaan. Bij het strikken van m'n veters schoot het in m'n rug. Een Japanse jongen op de dorm (Jane was al weg, verder was er weer niemand) gaf mij een Japanse massage, dat hielp redelijk. De gehele dag bij de hostel gebleven, beetje rustig aangedaan. Rond de hostel de bell- bird (prachtige roep, echt net een bel) en de Tui (zeer uitgebreid zangrepertoire, waaronder imitaties van andere vogels)gezien. Samen met de eigenaar nog naar een huis wezen kijken wat te koop stond. Even langs de visitors information centre gereden om te vragen of ik in de bush (waar ik de komende 3 dagen ga kamperen) spul nodig heb om water te zuiveren (bleek verderop de creek niet nodig te zijn). Sand Fly repellent gekocht bij de hostel. Verder een beetje alvast m'n spullen gepakt voor de komende dagen. Kaartje naar Bethan (almost birtday card) gestuurd.

Maandag 13 oktober

Uitgeslapen, aardige Engelsman in hostel. Chris zou me wegbrengen via buller creek road. Gewacht op Japans meisje. Weg al na 3 km 1 meter water. Wachten, lift van 'strand- scooter' om m'n regenjas op te halen. 2 mensen gestrand. Tent opgezet, 19.00 verder getrokken. Tent op bullock creek farm, koeien, flooding-gevoelig. Brief naar Harm zitten schrijven.

Dinsdag 14 oktober

Dag van Mt. Bovis. Stoeltje gevonden. Eerst door rivier, blote voeten. Ruim 2 uur tot boven bushlijn, 2 Kea's, mooi uitzicht. Rond 18.00 terug. 's Avonds beetje zitten schrijven. Spullen stand by. Denken over porarari river track of al naar ballroom overhang.

Woensdag 15 oktober

Mooi weer. Naar ballroom overhang. Door rivier, track gemist. Gehele Fox river afgelopen. Verloor evenwicht, pack nat. Water soms tot borsthoogte. Verbaasd toen ik campervan zag rijden: Fox river bridge? Raar beest gezien, waarschijnlijk een wild goat. Geen zin alsnog naar ballroom overhang, gelift naar Te Nikau. Lift van iemand uit de buurt van Leeds die al 2 jaar in NZ woonde. Verhaal gehaald op hostel, kreeg lekkere 'Chambry' van Amerikanen (gaven mij geen tweede glaasje). Om 22.00 kwam zwitsers meisje uit bullock creek farm!

Donderdag 16 oktober

Intention achter gelaten bij i. Toch geen motivatie om naar ballroom overhang te gaan. Alvast aangereden richting Nelson, lake rotoroa. Veel sandflies, 4NZ$ camping. Beetje rondgekeken aan meer en op tijd gaan slapen.

Vrijdag 17 oktober

Om 13.30 in Nelson. Buller Gorge Road was prachtig, foto gemaakt. Wat kaartjes zitten schrijven bij i. Gewacht op Hanke, kwam om 16.45; ze was wezen liften. Allebei zin om te drinken. Boots backp. en toen naar Victoria Rose (Irish pub). Aan tafel gezelschap van 2 Fisherman: Dave en Rick. Flink doorgedronken, lekkere kip gegeten. Naar pool- centrum, vooral rick was erg goed: 1 keer een directe clearance (ik stootte nog wel af). Op 2 ballen plus zwart had ik ook de kans op een one turn clearance. Terug naar V. Rose. Life band: the hitchhiker. Wat gedanst, He's an asshole aangevraagd, ze speelde een ander nummer. Nog naar nachtclub (the shark?). Andere nachtclubs kwamen we niet meer binnen (Rick te zat, ik was niet 'casual' genoeg). Hanke mee met Rick in taxi. Ik gaf haar sleutel en zocht er naar daarna. Totdat alles dicht was opgebleven, toen in auto geslapen en gekotst.

Zaterdag 18 oktober

Om 9.15 wakker in hete auto, zweet. Flinke hangover. Bij boots naar binnen, nieuwe sleutel gekregen. Naar leuke markt: mooie hoeden, kleine opbergkastjes, leren broeken etc.... 's middags op bed gelegen, Hanke kwam toen. Allebei met een flinke kater proberen te slapen. 's Avonds weer in V. Rose gegeten. Wat zitten lezen op bed, beetje plannen gemaakt en op tijd gaan slapen.

Zondag 19 oktober

11.00 uitgecheckt, 10NZ$ key deposit van iemand van de hostel gekregen. Hanke had nog een leuke 'legerbroek' gezien, helaas niet in haar maat. Naar 'Wharariki' beach gereden. Heuvel beklommen, mooi strand, water in 'grot', lang gezeten op andere heuvel. Seals zien zwemmen, gewacht op zonsondergang. Mooi: naar andere 'heuvel' gelopen om beter te zien, foto's gemaakt. Door donker naar auto. Tent slecht opgezet, Hanke maakte lekkere tosti's, gaan slapen.

Maandag 20 oktober

's Morgens Fisherman (!) bij tent. Nog een keer naar W. beach gelopen (waaide hard, zee was toch net als dag ervoor: redelijk rustig). Naar Farewell split, koffie bij i. Via rotsen naar 'eilandje' geklauterd (high tide). Geschrokken van snel wegrennende seal. Flink op Farewell split gelopen. Mooi weer, 2 pilot whale botten gevonden. 's Avonds naar Paton's Rock (Golden Bay) gereden. Geslapen in toilet.

Dinsdag 21 oktober

Wat over Golden Bay strand gelopen. Hanke was moe en wilde graag naar Chch i.v.m. gesprek met counselor. 's Middags aangereden. Tussen Nelson en Blenheim koffie gedronken en wat gepooled in een 'wegrestaurant'. Door de donkere nacht een gezellige rit naar Kaikoura, flink meegeblerred op o.a. Pearl Jam. In Kaikoura geslapen in hostel The Planet, slechte keus: een grote slaapzaal met vooral 's morgens veel herriemakende backpackers (die moesten waarschijnlijk vroeg op i.v.m. dolphin swimming of whale watching). Hanke had er veel last van, ik had oordopjes in.

Woensdag 22 oktober

Om 15.30 in Chch aangekomen. Hanke naar de stad gebracht. Zelf ontdekte ik de Cash Converters (2e hands winkel). Tevergeefs naar een zaak gezocht die m'n slaapzak kon bijvullen. Om 17.00 met Hanke afgesproken in cafe Java. Lekkere koffie en lekker gegeten (een multi-dikke 'bagel-hamburger'). 's Avonds wat gehangen bij Chris en Matt.

Donderdag 23 oktober

's Middags weer naar de Cash Converters en leren jas gekocht. Om 16.00 richting Le Bons Bay op de Banks Peninsula. Beetje moeite om het te vinden, bovendien een erg steile weg op het eind. Om 19.00 was ik dan toch eindelijk daar. Fijn hostel met een prachtig bad: uitzicht op de mooie natuur.

Vrijdag 24 oktober

's Morgens wat rondgewandeld. Veel jonge kalfjes in de wei. 's Middags was een journaliste voor Farmers Magazine in de hostel. Een klein interview met de eigenaar Gary. Daarna met Gary en twee japanners Le Bons Bay opgevaren om te vissen (Cray fish, mussels en Paua shellfish). Een ontzettend grote Cray fish kwam uit de kooi tevoorschijn. Gary zei dat het een van de grootste was die hij ooit had gevangen. Al met al werd ik aardig ziek op het ronddobberen- de bootje en het aangezicht van al die Cray fish. Het weer was zo helder dat je de Kaikoura mountainskon zien. 's Avonds pasta van Gary gegeten en op tijd naar bed.

Zaterdag 25 oktober

's Morgens terug van de Banks Peninsula naar Christchurch om Hanke en Ellen op te halen voor de trip naar Dunedin. Om 13.00 vertrokken. Onderweg nog een stomme inhaalmanouvre gedaan die Hanke en Ellen aardig over de zeik bracht. Om 19.00 waren we in Tangente cafe in Dunedin. Bethan was al naar huis. Eerst nog langs de Liquor Store om wat bier te halen voor het feest van morgen. Beetje teveel gekocht: 8 2-liter fnke en Ellen lessen. 's Avonds om 23.00 met Hanke en Billy naar de ARC cafe gegaan. Twee 'jugs' of dark bier met Billy gedronken. Wat op het Internet zitten kijken (Ajax: 13 uit 13!) en de camera op ons tafeltje gericht zodat o.a. Teun thuis ons eventueel kon zien.

Zondag 26 oktober

Met Hanke, Ellen en Billy naar de Albatros colony gegaan. Na dik een uur wachten zagen we er dan eindelijk eentje vliegen: groot! Te bedenken dat de soort daar de kleinste is van de Royal Albatrosses. Daarna naar Sandfly Bay: prachtig! Daar was ik al eerder met Billy geweest ('living the million dollar lifestyle without the million dollars'). Langs de kust 'geboulderd' totdat we bij een grot kwamen. De zee was behoorlijk ruig en het water spatte hard op tegen de rotsen. Op omze terugweg zag ik voor de tweede keer de Yellow Eyed Penguin. 's Avonds heerlijke Doner kebab gegeten en toen naar het feest. Een flink huis met behoorlijk wat feestruimte maar de mensen gingen niet echt uit hun dak. Rond 1.00 uur wilden de meesten van ons al weg en besloot ik ook maar om in het taxibusje te stappen alhoewel ik het op dat moment ook niet echt erg vond om te blijven. Al met al een redelijk feest.

Maandag 27 oktober

's Morgens wat in de tuin gehangen. Met Hanke wezen liften om de auto weer op te halen die nog bij het huis waar het feest was stond. Daarna met Hanke en Ellen naar boulders bay maar die was afgesloten i.v.m. het broedseizoen voor de 'wildlife'. Daarna naar the pyramids en naar victoria bay. Op de weg terug een video gehuurd (philadelphia) en die 's avonds gekeken met fish & chips.

Dinsdag 28 oktober

Ellen was 's morgens met de trein naar Chc gegaan. Ik ging met Billy naar de stad om naar een broek te kijken en nog wat e-mail te versturen. Daarna met Hanke, Cheryl en Bethan naar de film gegaan: The Game. Weer wat kebab gegeten en toen weer naar Company Bay.

Woensdag 29 oktober

Eerst al mijn post verstuurd. Daarna met Cheryl en Hanke koffie gedronken bij Bethan in Tangente cafe. Toen vertrokken naar Invergargill met Hanke en Cheryl. De Southern Scenic Route genomen. Onderweg gestopt bij een mooie waterval. Lekker gegeten (een roast) bij de ouders van Cheryl in Invergargill. Daar ook blijven logeren.

Donderdag 30 oktober

Lekker ontbeten bij de ouders van Cheryl en toen inkopen gedaan in Invergargill voor een week Stewart Island met Hanke. Cheryls moeder had een lekkere lunch gemaakt en bracht ons toen met Cheryl naar Bluff om daar de boot naar Stewart Island te nemen. Een tocht van een uur maar genoeg om een beetje misselijk van te worden. Aangekomen in Halfmoon Bay een beetje rondgekeken in de Visitors Information Centre. Ingecheckt in Innes Backpackers. Met Hanke bij sunset naar Observation Rock gelopen om naar een prachtige sunset te kijken. Toen die echter op z'n mooist was liepen we al terug en was ik te laat terug om het vast te leggen op film. Zoals met zoveel eerdere mooie 'foto-opportunities' leer je te zeggen: 'I'll remember'. Toen met Hanke naar de enige pub op St. Island gegaan en wat gepooled en gedronken. Flink wat 'ruige' lui in de pub compleet met witte gumboots (laarzen). Hanke vond het nodig om een al dronken visserman met genoeg bier voor z'n neus van nog meer bier te voorzien. Hij werd echter niet al te lastig. 's Avonds laat nog naar Harm gebeld. Hij vertelde over een wel erg melige kennismaking vanaf Schiphol met wat sindsdien z'n vriendin was.

Vrijdag 31 oktober

Wat voorbereidingen voor onze 5-daagse kayaktocht getroffen. Om 16.00 vertrokken we dan van de steiger. De wind was heel gelukkig voor ons vanuit het oosten, dat komt daar zelden voor. Hierdoor waren we in staat om gelijk door te peddelen naar de eerste hut: Fred's Camp. In ongeveer 2,5 uur hadden we zo'n 10 kilometer afgelegd omaan te leggen bij Fred's Camp. We hadden de hele hut voor onszelf.

Zaterdag 1 november

We besloten deze dag naar Mt. Rahenua te lopen. Achteraf en behoorlijk zware track met veel modder en river-crossings. Na 9,5 uur waren we behoorlijk blij om de hut weer te zien. Halverwege had ik mijn knie verdraaid bij een river-crossing wat de track er niet makkelijker op maakte. Hanke zat er flink doorheen en kon nauwelijks nog een lach opbrengen in de camera bij de hut. Al met al flink afzien maar toch gaf het ons een goed gevoel.

Zondag 2 november

Weer tijd voor een kayaktochtje. Dit maal van Fred's Camp naar Freshwater Hut door de Freshwater river. Een mooie rivier maar verassend genoeg heel weinig wildlife (vogels etc..). We hadden niet zo goed rekening gehouden met de tides en peddelden de rivier op terwijl het peil van vloed naar eb ging. Dit veroorzaakt een behoorlijke stroming downstream wat erg veel inspanning kostte om tegen op te roeien. Op een gegeven moment namen Hanke en ik een korte rookpauze om even bij te komen. Daarna was onze kayak gedraaid en hadden we de grootste moeite om de kayak tegen de stroming weer terug gedraaid te krijgen. Bleek ons rustpunt ook nog eens nog geen 200 meter van de hut, wat we door een bocht niet konden zien. Eenmaal in de hut zagen we voor het eerst in 2,5 dag weer eens mensen: 2 Duitsers en een Amerikaanse.

Maandag 3 november

We besloten te trampen naar Mason Bay, de 'west-coast' van St. Island. Een tocht van 14 kilometer door mooie bush en tussock land naar de flinke duinformaties bij Mason Bay. Natuurlijk ook veel modder. Onderweg 1 kiwi gespot. Hanke en ik waren flink aan het keuvelen totdat ik bijna op dat beest trapte. Helaas hadden we die kiwi niet eerder in de gaten want nu schrok het en liep op z'n grote voeten het bos in. Op het strand van Mason Bay lag een gestrandde walvis, niet zo groot, zo'n 4 meter. Verder flink lang bezig geweest om het lekker warm te krijgenin de hut met de wood-stove, lukte maar slecht. 's Avonds met Hanke naar het strand gelopen om misschien een mooie sunset mee te maken. Het was echter te bewolkt en bovendien waaide het ontzettend hard. De Tasmansea was erg indrukwekkend. Bovenop een duin waaide zelfs mijn petje af die ik met veel geluk terug vond. Maar snel naar de hut gegaan om te gaan slapen. In de hut waren ook 5 amerikanen die de North-West Circuit liepen (een track van 10 dagen).

Dinsdag 4 november

Hanke voelde zich deze dag niet zo goed. We moesten eigenlijk 's middags om 5 uur terug zijn met de kayak maar dat zat er niet in. Wel zijn we aan het eind van de middag teruggelopen naar Freshwater Hut waar ook de Amerikanen waren. 's Avonds m'n dagboek flink bijgehaald.

Woensdag 5 november

Tijd om met de kayak terug te gaan naar Innes. Een Amerikaan had te veel last van z'n blaren en wij zouden vanuit Halfmoon Bay de watertaxi voor hem bestellen. Het was eb op de Paterson Inlet zodat we al lopend door het lage water de juiste vaargeul moesten zoeken. Na wat gehannes lukte dit dan toch en er wachtte ons nog een flinke peddel over de nu behoorlijke golvende Paterson Inlet naar Halfmoon Bay. Hanke en ik zaten er behoorlijk doorheen totdat er plotseling 5 dolfijntjes recht op onze kayak kwamen afzwemmen. Ik was bang dat ze de kayak niet zouden zien en ons zouden raken en begon te roepen en te fluiten. Het bleek echter dat ze echt wel doorhadden dat wij daar peddelden en ze kwamen juist om rond onze kayak te zwemmen! Even dacht ik om in het water te duiken en met de dolfijntjes mee te zwemmen maar daar was het toch echt te koud voor. Met veel gezang van vooral Hanke bleven die dolfijnen wel een minuut of twintig in onze buurt. Gelijk was onze vermoeidheid verdwenen en peddelden we vol goede zin terug naar de steiger. Daarvandaan Innes opgebeld die ons kwam ophalen met z'n bus. Toen direct naar de winkel om flink wat eten en lekkernij in te slaan. Met die extra dag dat Hanke ziek was, was ons eten aardig opgeraakt. Wat chocola voor die Amerikaan (Parker) gekocht en de watertaxi voor hem besteld, 80 dollar voorgeschoten. In de backpacker wel een uur onder de heerlijk warme douche gestaan. 's Avonds met Hanke en Parker weer naar de enige pub op het eiland gegaan.

Donderdag 6 november

Met Hanke de watertaxi naar Ulva Island (eilandje in de Paterson Inlet) gegaan. Dit eiland is zo speciaal omdat de vogels geen vijanden kennen, het eiland is vrij van ratten en dergelijke. Eenmaal op het eiland werden we al gelijk verwelkomd door de Weka. Een loopvogel, erg nieuwsgierig en totaal niet schuw. Ze aten zelfs het brood uit je mond. In 4 uur tijd het hele eiland doorkruisd, het is ook maar ongeveer 2 bij 4 kilometer. Er waren meer vogels dan elders op St. Island, maar we hadden het idee dat er rond het dorp Halfmoon Bay toch minstens wel net zo'n drukte qua kaka's, bellbirds en Tui's was. Wel de parakeet gezien: fel groene parkiet-achtige me fel rood boven de snavel. Zo'n vogel zou niet misstaan in een voliere. Toch waren Hanke en ik van mening dat het zelfs op Ulva Island niet overhoud qua birdlife. Dit is best vreemd aangezien de omstandigheden toch ideaal lijken. Al de tijd op Ulva Island (4 uur) waren Hanke en ik de enige mensen op dat eiland, het leek alsof het hele eiland voor ons was. 's Avonds weer terug naar de hostel en de 4 andere Amerikanen waren ook aangekomen van hun 10-daagse tocht. Voor de derde keer naar dezelfde pub. Eenmaal binnen bleken die Amerikanen al behoorlijk ver heen en we hadden nog wat tijd te gaan. Het meest dronken waren trouwens drie, wat oudere, hotelgasten die ons de volgende dag nauwelijks durfden te begroeten.

Vrijdag 7 november

Hanke en ik moesten vroeg op om stand by te staan voor het 8-persoonsvliegtuigje wat ons naar Invergargill bracht. Met stand by heb je de kans dat het vliegtuig volgeboekt raakt maar het is wel veel goedkoper. We hadden geluk: er waren nog precies twee plaatsen vrij. Eenmaal in Invergargill zijn we met de bus naar het huis van Cheryl's ouders gereden waar mijn auto nog stond. De spullen (o.a. laptop, leren jas, foto's) die ik in het huis had achtergelaten, bleken nog steeds in het huis en ze waren voor het weekend naar Christchurch. Dat viel effe tegen. Om 11.00 uur ingetrokken in de Southern Comfort hostel in Invergargill. Dat hostel bleek een heel leuk schuurtje in de tuin te hebben waar precies 2 mensen konden slapen. Hanke bedacht zich geen moment en zette het die middag, na de zeer korte laatste nacht op St. Island, flink op een slapen. Ik besloot de stad wat te verkennen en wat foto's te laten ontwikkelen bij een vrij goedkope 1-uurs service. Kwam in de stad nog ��n van de vijf Amerikanen tegen die op de bus naar Dunedin zat te wachten. Later op de middag had ook ik het gehad en ben gaan slapen. 's Avonds in de hostel zat Hanke wat te lezen en ik zat te kletsen met wat Duitsers. De volgende dag zou Hanke de trein nemen naar Chc en ik zou doorrijden over de Southern Scenic Route naar Te Anau. Vanuit daar zou ik ongeveer 2 weken op m'n uppie rondreizen.

Zaterdag 8 november

Hanke met de mountain bike naar het station gebracht. Daarna ben ik nog watgaan slapen en 's middags vertrokken richting Te Anau. Onderweg behoorlijk slecht weer en de auto viel een keer stil maar deed het al vrij snel weer. Ingetrokken in een backpacker in Te Anau. 's Avonds wat rondgewandeld langs Lake Te Anau.

Zondag 9 november

Ik besloot naar Milford Sound te rijden. Een prachtige 119 km rit, vooral vanaf ongeveer halverwege de route. Onderweg een lift gegeven aan Anja, een Zwitsers meisje, dat net de Routeburn Track had gelopen. Het weer was behoorlijk helder en ik reed bijna constant van de weg af, zoveel zat ik om me heen te kijken. Eerst nog door de Hollyford Valley gereden maar toen weer op weg naar Milford Sound. Heel speciaal was de Homer tunnel. Een 1200 meter lange, recht tunnel, zonder markeringen en zonder verlichting. Ik dacht dat m'n koplampen het niet deden: ik zag niets! Pas halverwege waren m'n ogen gewend aan de donkere tunnel en dat maakte het wel zo veel aangenamer. Eenmaal in Milford Sound bleek het weer niet zo mooi meer. Anja en ik liepen nog even naar de Bowen waterval maar verder konden we niet zo goed besluiten wat te doen. Ik besloot halverwege de weg terug naar Te Anau te gaan kamperen en Anja zou doorliften naar een hostel in Te Anau. De weg terug was erg steil en m'n auto had het behoorlijk zwaar. De Homer tunnel omhoog (11 % steiging) was ook weer een ervaring. Ik zag de afslag naar de DOC campingground al toen de auto geen zin meer had: 100 meter voor de camping- plek! Na 10 minuten proberen kreeg ik hem toch weer aan de praat en kon ik m'n tent pas gaan zetten. Rond de tent hingen twee erg nieuwsgierige vogeltjes: de South Island Robin. Natuurlijk ook omdat ik ze wat brood gaf. Ze kwamen bijna in m'n tent en eentje raakte verstrikt tussen de binnen- en buitentent. Maar na wat gefladder kon het vogeltje zichzelf toch bevrijden.

Maandag 10 november

's Morgens was het behoorlijk bewolkt en ik besloot om Cheryl's ouders op te bellen om die dag m'n spullen op te halen. Toen ik tegen 18.00 uur terug was in Te Anau bleek het die dag toch mooi weer geweest te zijn, dat was effe balen. Weer op dezelfde campinggrond (deer camp) gestaan als de vorige dag, halverwege Te Anau en Milford Sound. Daarvoor had ik eerst nog naar andere plek gekeken langs de weg, maar daar stonden al 2 tenten en er was niet veel ruimte voor mijn tent. Toen ik achteruit wegreed zag ik een greppel over het hoofd en reed er finaal in. Ik kon er onmogelijk uitkomen, maar gelukkig waren op die plek 2 Amerikanen die me hielpen. Met ons drieen konden we de auto centimeter voor centimeter opschuiven totdat ik uiteindelijk de auto eruit kon rijden. De schade viel mee maar in lage toeren maakte de auto wel een raar, laag rammelend, geluid.

Dinsdag 11 november

Het weer zat niet echt mee en i.p.v. een berg op te lopen besloot ik een cruise door de Milford fjord te nemen. Dus weer over de mooie weg en de Homer tunnel naar Milford Sound (dit had ik trouwens ook weer gereden als ik die berg op was gaan lopen). Het was niet helder en dit keer kon ik dus minder genieten van het uitzicht. De erg toeristische cruise was 50NZ$ voor 2 1/4 uur maar dan kon je ook 25 minuten naar de underwater observatory. Dit is een drijvend ponton waarvandaan je 10 meter onder het wateroppervlak kan komen. Je ziet dan werkelijk verbazing- wekkend veel vissen, zeesterren, koralen etc.. De boottocht zelf ging langs mooie watervallen en ook zag ik jonge zeehondjes. Jammer dat de toppen van het fjord en dus ook de prachtige Mitre Peak in de wolken verdwenen. Maar toch was alles zeer de moeite waard. Na de boottocht weer de steile weg terug uit Milford Sound en voor de vierde en laatste keer de Homer tunnel. Weer een stukje de Hollyford Valley ingereden naar de carpark voor de 3-uur return Track naar Lake Marian. Eenmaal bij het meer aangekomen was het behoorlijk bewolkt en kon ik weinig zien van alle bergen die dit bergmeertje zo mooi omringen. M'n tent opgezet op een kampeerplek vlakbij de Divine (eind/begin van de Routeburn Track). Het stormde nogal en ik vertrouwde de bomen rond mijn tent niet zo. De auto maar direkt voor de tent gezet zodat naar ik hoopte, niet ik maar de aut geplet zou worden door een eventueel omvallende boom. Gluhwein gedronken in de camper van een Duits echtpaar. De man verzekerde mij gelukkig dat het met die bomen wel meeviel: ze stonden ook redelijk uit de westenwind.

Woensdag 12 november

Eerst teruggereden naar de Divine om een Track van 3 uur te lopen naar Key summit: een mooi uitzicht over de bergtoppen rond Milford Sound en van Lake Marian en Lake Gunn. In Te Anau wat boodschappen gedaan en 's avonds vertrokken richting Queenstown. Tent opgezet op een DOC campingground 10 km buiten Queenstown (12 mile bush) langs de weg richting Glenorchy.

Donderdag 13 november

's Morgens naar Wanaka vertrokken. 2 km voor Wanaka naar Puzzling World gegaan. In een '3-dimensionaal' doolhof gelopen, best een moeilijke. Verder hadden ze daar allerlei leuke boekjes met wiskundige raadseltjes en leuke, aparte puzzels. Flink wat gekocht. Ik was vergeten naar de hologramruimte en de 'scheve' ruimte te gaan maar deed dat alsnog een paar dagen later. In Wanaka ben ik Mount Iron (550 meter) opgelopen. Mooi uitzicht over de omgeving en Lake Wanaka. Tent opgezet op een DOC campingground in de buurt.

Vrijdag 14 november

In 2 uur Mount Roy (1570 meter) opgelopen. Ik was net op tijd op de top voordat het bewolkt werd. Prachtig uitzicht over Lake Wanaka, Wanaka en de bergen in de omgeving. Helaas was mount Aspiring al een beetje tussen de wolken. 's Avonds maar eens in een hoste ingetrokken om lekker te douchen, goed te eten en wat kleren te wassen.

Zaterdag 15 november

Naar Mount Cook village gereden. Daar was geen pinmachine en bijna geen supermarkt. Met m'n creditcard kon ik i.e.g. wat boodschappen doen. Tent opgezet op White Horse DOC campingground. Naar de terminal lake van de hooker glacier gelopen via Hooker Valley Track. Het weer was goed en ik kon m'n ogen (en camera) maar niet afwenden van Mount Cook, zo'n mooie berg. Op de terugweg kwam ik Anja weer tegen, erg toevallig. De volgende dag zou ik naar een mountain hut (Mueller hut) gaan boven de sneeuwgrens en ik had een goede nacht nodig. Tot 3.00 lag ik nogal gefrustreerd wakker omdat 4 Duitsers op de camping een klein maar lawaaiig feestje hadden op de campingplek.

Zondag 16 november

Eerst maar langs de DOC gegaan om een letter of intention in te vullen. Ze raden me aan om ice-picks te huren maar dat was 20NZ$ voor twee dageen dat geld kon ik net niet missen. Ook vertelden ze me dat ik die dag de enige was die naar Mueller hut zou gaan en dat maakte me wel enigszins nerveus. Bij de carpark liep er plotseling een wandelaar voorbij van een jaar of vijftig. Het was een kiwi, compleet met hoed en ice-pick. Hij dacht erover om naar Mueller hut te gaan maar wist het nog niet precies. Een letter of intention had hij natuurlijk niet ondertekend want dan moet je ook de hut betalen en Mueller hut was erg duur: 18NZ$ voor een erg basic hut zonder stove maar met billies. De niet lange maar erg steile wandeling bracht me eerst naar drie bergmeertjes op 1200 meter hoogte (de carpark was op 750 meter). Halverwege die klim zag ik echter dat ik nog maar 5 foto's kon nemen en besloot zonder rugzak een nieuw rolletje uit de auto te halen. Eenmaal bij de bergmeertjes ontmoette ik een erg aardige Japanner die zat te wachten totdat de top van Mt. Cook vrij van wolken was. Daarna begon ik aan het tweede deel van de klim en was al snel bij de sneeuwgrens. Ik had geluk dat ik eenvoudig in de voetstappen van de kiwi (niet de vogel!) kon lopen anders had de trip door de sneeuw me heel wat meer moeite gekost. Ook kon ik daardoor heel gemakkelijk de route volgen wat anders ook nog wel eens een probleem had kunnen zijn. Eenmaal op de berg was het eenvoudig 15 minuten lopen naar Mueller hut (1780 meter). Het weer werd steeds mooier en tegen de avond ben ik nog Mt. Ollivier opgelopen. Met 1933 meter het hoogst wat ik ooit ben geweest. Ik was ruim voor 19.00 uur terug om naar de radio te luisteren met de weersvoorspelling. Daarna vraagt de Park Duty Officer wie er allemaalin de hut zijn en ik mocht natuurlijk van die kiwi niet zeggen dat hij er ook was. Erg handig ook dat die kiwi wist om te gaan met de kerosine branders, zodat ik een lekker warm soepje kon maken. De lucht was mooi helder en de sunset werd erg mooi. Een foto gemaakt van een roze Mt. Cook, pure magic! We zaten 300 meter boven de vriesgrens maar ik sliep in 2 slaapzakken met 4 dekens zodat het toch aangenaam warm was.

Maandag 17 november

's Morgens nog een keer Mt. Ollivier opgegaan. Maar nu samen met de kiwi en van een andere kant: steiler dus meer klimmen maar wel leuk. Bovenop Mt. Ollivier begon het mooie weer om te slaan en het was tijd om terug naar de carpark te gaan. De weg naar beneden door de sneeuw was lachen: skien met je schoenen, heel gaaf. Eenmaal beneden nog een klein track gelopen naar de Terminal face van de Mueller glacier maar van bovenaf was het zicht toch veel mooier. Daarna wou ik een track langs de Tasman glacier lopen en overnachten in de Ball shelter hut maar het weer was erg slecht geworden met weinig zicht en het zag er niet naar uit dat het nog op zou klaren. Ik besloot naar Twizel (70 km onder Mt. Cook village) te rijden om lekker van de takeaway te eten en te douchen in een hostel.

Dinsdag 18 november

's Morgens teruggereden naar de tasman glacier en wat rondgewandeld. Daarna al vrij snel via Twizel weer naar Wanaka. Eerst 2 km.voor Wanaka nog naar Puzzling World gegaan en een mooie puzzel voor papa gekocht. Ook in de hologram ruimte en de scheve ruimte geweest, erg maf al dat optische bedrog. Ik wou doorrijden over de Haast Pass maar het was erg bewolkt en dat zou zonde zijn van de mooie route. Ingetrokken in dezelfde backpacker in Wanaka en leuk gekletst met Grant van australie en een schots meisje. Grant was liften en kon zou met mij de volgende dag over de Haast Pass rijden.

Woensdag 19 november

Met Grant vertokken richting de West-Coast. In Haast wat informatie opgevraagd over de Copland Track. Deze track gaat oorspronkelijk van Mt. Cook village naar de West-Coast maar door een flinke kloof in de moraine wall (zijwal van een glacier) van de Hooker Glacier is die Track sinds een jaar niet meer mogelijk (alleen voor zeer ervaren mountaineers). Wel kun je nog mooi 17 km. van de West Coast naar de Welcome Flat hut lopen. Eenmaal daar kun je lekker bijkomen in de natuurlijke hot springs. We begonnen pas om 16.00 aan de Track waar 6 tot 8 uur voor staat en na 21.00 uur wordt het al snel donker. Verder waren we qua uitrusting ook erg slecht voorberied: geen extra kleren en m'n slaapzak lag los in m'n rugzak zodat die gemakkelijk nat kon worden, wat dus ook prompt gebeurde. Ik had nog wel een regenkap om m'n rugzak maar het regende hard en non-stop gedurende de 5 uur dat we liepen. Zo zie je maar: als je je niet goed voorbereid word je gelijk gestraft. De track zelf was goed te doen met het grootste probleem aan het begin en het eind. Bij de carpark moest je een nogal wilde rivier oversteken. Het alternatief was om de floodbridge te nemen maar dat was een extra 1,5 uur lopen. Vlak voor de hut was nog een wilde creek en geen floodbridge als alternatief. Eenmaal bij de hut was het al aardig donker en ik was te druk om m'n slaapzak droog te krijgen om direkt de hot-springs in te duiken. Erg weinig geslapen in m'n halfnatte slaapzak.

Donderdag 20 november

's Morgens in schoenen, onderbroek en regenjas naar de hot- springs bij de hut. Prachtig midden in de bergen met overal flinke watervallen. Ook een lawine gezien. Twee kiwi's vertelden dat ze de avond ervoor in de schemering de ene lawine na de andere naar beneden zagen komen. Erg indrukwekkend, vooral ook het geluid dat weerkaatst tussen de bergen. Rond 12.30 aan de terugweg begonnen met Grant. 's Avonds ingetrokken in een hostel bij de Fox Glacier. Daar ontmoetten we een leuke man uit de Filipijnen die NZ per fiets verkende. Alleen was z'n fiets in Kaikoura gestolen en reisde hij tegen z'n zin met de Intercity-ripoff-bus. Hij vertelde ook dat door een rotslawine het niet mogelijk was op de Fox Glacier te lopen.

Vrijdag 21 november

's Morgens eerst met Grant naar Lake Matheson geweest, waarschijnlijk het meest gefotografeerde meer ter wereld. Dit omdat bij windstil weer het prachtige reflecties heeft van zowel Mt. Cook als Mt. Tasman, de twee hoogste bergen van NZ. Het was echter niet windstil maar het meertje zelf was ook mooi. Daarna naar de Franz Jozef Glacier gereden voor een guider tour op de Glacier voor een halve dag. De Fox en Franz Jozef Glaciers (samen met eentje in Chili) zijn zo speciaal omdat ze zo vlakbij de zee liggen. Ze kunnen blijven bestaan door de onnoemelijke hoeveelheid regen en de niet te hoge temperaturen (temperent rain forest) die aan de West-Coast voorkomen. Er kan gemakkelijk 8 meter regen per jaar vallen. De tocht over het ijs was leuk, hoewel ik liever een hele dag had geboekt om hogerop te komen. Het ijs was bedekt met aarde/rots omdat toevallig net de vorige dag een inmense rots-lawine naar beneden was gekomen. Deze vallen dan aan de zijkant van de Glacier (in het midden ben je safe), maar veroorzaken veel stof dat over de hele Glacier neerdaalt. 's Avonds verlangde ik erg naar het veel betere weer in Chc en het weerzien met Hanke en Ellen en besloot direkt na de wandeling op de Glacier naar Christchurch te rijden. Grant zette ik af in Hokitika aan de West Coast. De weg door de regen en het donker over Arthur's Pass was nogal heftig. Eenmaal over die Pass was de rit ok. Ik was om 0.00 uur in Christchurch. Op een kruispunt nam ik een iets te ruime bocht waardoor ik op de verkeerde weghelft belandde en bijna een aanrijding had met een tegenligger. Dat was nogal schrikken en eenmaal op de bank in Domaintce maar alvast begonnen aan de fles wijn die ik voor Hanke en Ellen had gekocht om een beetje bij te komen van de schrik. Om 1.00 uur kwamen Hanke en Ellen van de pub terug en het was goed om weer 'thuis' te zijn.

Zaterdag 22 november

Ik bleek een behoorlijke kou gevat te hebben aan de West Coast. Beetje in huis gebleven om niet echt griep te krijgen. Video's gehuurd maar heel vroeg gaan slapen.

Zondag 23 november

Nog steeds flink verkouden. Besloot niet mee te gaan met Hanke, Ellen en Nicky naar Maruia Springs (natuurlijke hot- springs). Laatste kaartjes geschreven en dagboek bijgewerkt op de computer.

Maandag 24 november

Volgens mij niet zoveel gebeurd.

Dinsdag 25 november

Vertrokken richting Maruia Springs om the girls te ontmoeten. Net voor M. Springs zag ik ze langs de kant van de weg. Ze waren aardig lekgestoken door sandflies. We besloten om maar naar de hot springs in Hanmer Springs te gaan. 's Avonds daar ook wat gegeten en in de avond terug naar Chc.

Woensdag 26 november

Rond het huis en in de stad gebleven.

Donderdag 27 november

Rond het huis en in de stad gebleven.

Vrijdag 28 november

Vertrokken naar Abel Tasman National Park. Lifters meegenomen. Tegen het eind van de rit kwam ik erachter dat mijn rolletje in mijn fototoestel nooit had doorgedraaid: alle foto's van Welcome Flat Hut, Franz Jozef Glacier en Hanmer Springs naar de vaantjes! Ingetrokken in The Barn Hostel.

Zaterdag 29 november

Met tent en veel eten begonnen aan een 3 uur tochtje over de Abel Tasman Coastal Track (20.000 toeristen per jaar, veel Duitsers, vandaar ook wel de bijnaam: The German Highway). Aangekomen bij Anchorage Bay: gouden stranden, knalhelder blauw/groen water.

Zondag 30 november

Wat rondgewandeld, geen strandweer. 's Avonds 1,5 uur via de high-tide route naar een telefooncel middenin het park gelopen en collect call naar huis gebeld. Ook nog collect call naar Christchurch gebeld (met Hanke en Ellen) ook om te blijven schuilen voor de regen. Toch uiteindelijk maar een keer teruggelopen door motregen. In de tent tosti's gemaakt en op tijd gaan slapen.

Maandag 1 december

Een stralende dag. Heerlijk liggen bakken. De zon brandt hier echt, gelukkig was ik nog een beetje bruin vanwege Rome.

Dinsdag 2 december

Hanke en Ellen tegemoet gelopen. Al na 500 meter kwamen we elkaar tegen. Hanke dapper ook met Ellens spullen op haar rug. Het weer was niet zo best. Mat Hanke van Te Pukatea Bay naar Anchorage Bay gelopen al klauterend over de rotsen van de kustlijn. Onderweg mooie afgelegen strandjes gezien. Heel vreemd donkerblauw 'zand' gezien, heel zwaar, net metaal. 's Avonds nog, ditmaal via de low-tide route, naar de telefooncel gelopen voor een belletje naar het thuisfront.

Woensdag 3 december

Wel weer prachtig weer. Dus, nu met Hanke en Ellen, zo'n beetje de hele dag liggen bakken. Ellen moest nog even oppassen voor een Stingray: een rog-achtige vis met een heel gevaarlijke staart. Als je per ongeluk te dicht bij zo'n beest in de buurt komt kan hij je been behoorlijk verwonden. Gelukkig kan je ze goed zien doordat het water zo helder is.

Donderdag 4 december

Weer lekker de hele dag op het strand gelegen en om 16.00 uur de watertaxi terug naar de bewoonde wereld (Marahau) genomen. Heerlijk genoten van een oversized hamburger na 5 dagen soepjes met brood, kaas en pasta. 's Avonds naar Christchurch gereden. Hanke en Ellen om 21.00 uur afgezet in Blenheim. Hier zouden ze de volgende dag worden opgepikt door Chris en Matt voor een weekend met de boot door de Marlborough Sounds. Dit tripje ging helaas aan mijn neus voorbij: ik had het weekend nodig om m'n auto te verkopen omdat ik die Dinsdag naar het winterse Nederland moest. In Blenheim een lifter die naar Christchurch moest meegenomen. Onderweg even gestopt in Kaikoura en toen bleek de motor wel erg veel olie te lekken: de auto liet een heel spoor na op de weg. Met wat olie bijvullen zouden we de resterende 200 kilometer naar Christchurch nog wel halen. Dit lukte dan ook net: al schokkend kwam ik om 2.15 uur aan op Domaintce.

Vrijdag 5 december

De telefoon stond die dag niet stil. M'n advertentie voor de verkoop van m'n auto was die ochtend geplaatst in de Buy, Sell and Exchange. De tekst voor de advertentie had ik een week eerder al opgegeven toen de motor dus nog niet zo veel olie lekte. De meeste mensen die belden schrokken toch wel toen ik de slechte staat van de motor uitlegde. Sommigen kwamen kijken maar haakten al vrij snel af en vertelden mij dat ik blij mocht zijn als ik er �berhaupt nog wat voor kreeg. Nu had ik al wel een aanbod van de garage om de hoek waar ik hem voor 300NZ$ altijd kwijt kon. 's Middags nog een kleine aanrijding in de stad veroorzaakt, gelukkig was alleen mijn bumper gedeukt. Uiteindelijk heb ik hem die dag toch nog gesleten aan een jongen van 15 jaar met een handige vader voor 350NZ$. In de stad nog een Nieuw-Zeelandse 'oil-skin' regenjas gekocht.

Zaterdag 6 december

Met Nicky afgesproken in het Arts Centre om met het geld van de auto naar cadeautjes voor het thuisfront uit te kijken. Leuke dingen gezien en ik zou de volgende dag beslissen. 's Avonds heel Amerikaans langs de KFC (Kentucky Fried Chicken) gegaan.

Zondag 7 december

Allerlei presentjes in het Arts Center gekocht. Ook nog steeds veel telefoontjes voor de auto die toen al verkocht was.

Maandag 8 december

Deze dag flink wezen winkelen. Een lekker warme vlies-broek en vlies-sweater gekocht voor in Nederland. 's Avonds kwamen Chris, Matt, Hanke en Ellen weer terug van hun weekend Marlborough Sounds.

Dinsdag 9 december

De dag van vertrek. Eerst 's middags met Hanke nog de stad in geweest. Hanke kocht de originele Australische 'oil-skin' regenjas. Ik kreeg spijt dat ik de Nieuw-Zeelandse versie had gekocht. Terug naar die winkel waar ik hem had gekocht maar ik kon hem pas de volgende dag (!) ruilen voor geld. Dat moest Hanke dan maar doen. Toen eerst nog naar de pin om bij Ballantynes ook die Australische regenjas te kopen. Ik kon niet genoeg meer pinnen om ook de hoed te kopen maar wel precies genoeg voor die jas. Toen had ik nog precies 20NZ$ over voor de departure tax die je in Auckland moet voldoen. Van Hanke leende ik nog 20NZ$ om wat bier voor Chris en Matt te kopen. Om 16.30 uur met Matt, Hanke en Ellen naar het vliegveld. Het was vrij druk in de stad maar toch was ik nog ruim op tijd. Afscheid genomen en toen wachten totdat ik het vliegtuig in mocht. In Auckland op het vliegveld kneep ik hem een beetje. Ik had mijn walvisbot dat ik op Farewell Spit had gevonden in mijn bagage gestopt tussen allerlei dingetjes van metaal in de hoop dat de douane het niet zou vinden. Ik kon niet een eventuele boete betalen voor als ze het bot wel zouden aantreffen. Gelukkig verliep alles goed.

Woensdag 10 december

Mooi uitzicht op Los Angeles met flinke snelwegen en wolkenkrabbers. De vlucht verliep best vlot. Tussen LA en Frankfurt was het niet zo druk in het vliegtuig en kon ik languit liggen op 4 stoelen en zodoende een uurtje of 5 kunnen slapen. Ik hoefde m'n bagage pas weer op Schiphol van de band te halen. Het was heel even zoeken bij aankomst, maar toch al vrij snel ontdekte ik Harm tussen de wachtenden. Leuk en vreemd om weer 'thuis' te zijn. Na een biertje de trein gepakt naar Nijmegen waar we nog net op tijd waren voor PSV- Barcelona: m'n gewone leven had ik direct al weer terug.

[Terug naar de links]